Boze Cialo (Film, 2019) - MovieMeter.nl (2024)

Gaat waarschijnlijk de publieksprijs winnen op het iffr, dus die kans neemt wel toe.

Ja, vanaf 1 april in Belgische zalen: les films - CORPUS CHRISTI - imaginefilm.be

Inderdaad erg sterke en indringende film. Ik ben het eens met De Filosoof hierboven dat er best wat filmclichés in zitten, maar vond dat toch nauwelijks storend. Daarvoor zit het verhaal zelf te goed in elkaar. Een meeslepend verhaal over jeugdcrimineel Daniel die zich voordoet als priester en in zijn 'parochie' op een trauma stuit dat de gemeenschap daar in zijn greep houdt. Het is goed opgebouwd, met fijne afwisseling tussen rauwe scenes, humor, en aangrijpend drama. De film wordt gedragen door een buitengewoon sterke Bartosz Bielenia, die kop van hem en zijn ongrijpbare personage maken echt indruk.

Inhoudelijk is dit vooral een aanklacht tegen hypocrisie en intolerantie, maar ik werd met name overtuigd door de aangenaam subtiele manier waarop dit is gedaan. Geen gemakkelijk schoppen tegen kerk of domme individuen, maar de nadruk ligt op het begrip voor de beweegredenen voor die dubbele moraal: pijn, verdriet, individueel leed. En dát wordt nu juist níet expliciet benoemd door Komasa maar aangetoond met het verhaal: show, don't tell.

Vanwege die menselijke benadering van hun gedrag - niet om het daarmee te rechtvaardigen maar om het te begrijpen - gaat dit dus ook niet per se over de kerk (ondanks natuurlijk de symboliek van 'vader Tomasz' als belichaming van een soort moderne Jezus), maar veel meer over de sociaal/culturele structuren, en breder, de Poolse samenleving die helaas niet de meest tolerante is. Dit is ook veel meer mijn smaak dan bijvoorbeeld Kler (2018) - MovieMeter.nl, dat ook indringend, maar veel karikaturaler is.

Uitvoeriger recensie hier (achter betaalmuur of ff inloggen voor een paar gratis artikels).

Bartosz Bielenia zet een indrukwekkende, uiterst intense rol neer als Daniel, een jonge man die wegens niet nader genoemde misdragingen terecht is gekomen in een jeugdinstelling die probeert ontspoorde jongeren te bekeren tot het geloof. Wanneer Daniel vrijkomt belandt hij in een dorpje waar hij per ongeluk wordt aangezien voor de plaatsvervanger van de vaste predikant. Daniel besluit de rol als dominee op zich te nemen. Al snel gooit hij de rigide conventies overboord en geeft hij op zijn eigen manier vorm aan de geloofsbelevenis. Ondertussen moet hij proberen zijn ware identiteit en zijn persoonlijke geschiedenis geheim te houden voor zijn gemeente.

Bielenia was een controversiële keuze in de hoofdrol, vooral omdat hij totaal niet lijkt op een traditionele dominee. Maar Komasa maakt meteen duidelijk dat het dragen van de traditionele toga met de domineeskraag voldoende is om te worden geaccepteerd: het kostuum maakt de kerkgangers blind voor wat de ware aard van hun dominee zou kunnen zijn. En dat is een standpunt dat nog steeds zeer actueel is. De intensiteit van Bielenia en zijn charisma in zijn persoonlijke contacten, met name met kinderen jongeren, helpen enorm om de interesse vast te houden. Het is alleen jammer dat het verhaal aan de magere kant is en weinig originele ideeën bevat.

Ja, dat einde was wel even met de ogen knipperen na het kerkepad wat daarvoor zat.

Zelden gezien dat het einde een film zo verpest. Dat einde had beslist anders gemoeten. Voor de rest was Boze Cialo een prima drama. Goed acteerwerk van Bartosz Bielenia als Daniel en die Eliza zag er trouwens best wel aardig uit. De beelden waren erg herkenbaar voor mij en dan heb ik het over dat Rooms Katholieke gedoe met al zijn rituelen. Daar werd ik als klein menneke destijds - en dan heb ik het over de jaren vijftig - mee doodgegooid. In Polen is dat misschien nu nog zo maar gelukkig zijn wij in Nederland grotendeels daarvan verlost.

3,0*

Zeker, maar wat gebeurd er nu eigenlijk in dat laatste shot? Er gaan alarmen af, en het gebouw waar hij uit loopt lijkt in te storten of in brand te staan. Het is me eerlijk gezegd niet helemaal duidelijk. Iemand enig idee?

Wat een aangename verrassing deze film! Met cultuur binnen een paar dagen opnieuw op slot in Vlaanderen wou ik nog even genieten van een film en mijn favoriete bioscoop steunen. Op dat uur draaiden ze 3 films en het werd deze. Zeer boeiend.

Het relaas van een jong in een jeugdinstelling die er gelovig werd en zelfs priester wil worden. Het komt oprecht over, niet dat hij ineens een brave kerel is. Maar hij meent het wel echt met dat geloof. Als hij in de rol van priester terecht komt is dat op het eerste zicht een manier om te ontsnappen van die jeugdinstelling, maar pakt hij het ook wel serieus aan. En dan krijg je met de omstandigheden waar je de film maar voor moet zien, de vraag rond geloof en religie. Met de regels die er vanuit de Kerk aan vast hangen.

Ik ben zelf gelovig opgegroeid, maar denk wel dat dit een breed publiek aanspreekt. Het gaat zowel respectvol met geloof en religie om, maar geeft er tegelijk kritiek op. Het gaat ook niet over een kwestie van gelijk hebben, daar draait het niet om. Was terecht genomineerd voor een Oscar in 2019, maar verloor tegen Parasite.

Echt zeer aangenaam verrast door deze sterke Poolse film van Komasa. De film heeft wel wat weg van Der Hauptmann (2017) waarbij ook een andere identiteit of functie wordt aangenomen. Daniel kan wegens zijn strafblad zijn roeping als priester niet uitoefenen. Hij slaagt er echter toch in om aan de slag te gaan in een klein dorpje dat gebukt gaat onder een groot trauma.

Zeer interessant personage is die Daniel. Hij komt erg schuchter en onzeker over en hij had in het begin veel moeite om zijn preken voor te bereiden of uit te spreken. Maar hij groeit erg snel in zijn rol en al heel snel wint hij het vertrouwen van het dorp met zijn onconventionele aparte stijl. Ook het feit dat hij het trauma van het dorp niet uit de weg gaat en beide partijen tegemoet komt, wordt goed onthaald door de meesten. Mede door de uitstekende acteerprestatie van Bielenia vergeef je zijn tekortkomingen uit het verleden of het feit dat hij in functie de gemeenschap belazert. Je krijgt zelfs enigszins sympathie voor zijn toewijding en gedrevenheid.

Het heeft wel iets zo'n stoere priester die aan zijn brommer sleutelt, naar gabbermuziek luistert en er eerder uitziet als een skinhead met zijn magere gezicht en grote ogen. En het feit dat hij aan bepaalde lusten en verlangens niet kan weerstaan, wordt hem met de mantel der liefde vergeven. Want ook daar draait het rond in deze film: Vergeving van de zonden en zoeken naar de mens achter de persoon. Ook daar waar enige morele bezwaren geuit kunnen worden.

Oja, ik volg ook de redenering van De filosoof die stelt dat het soms iets te clichématig en makkelijk wordt voorgesteld. Alles wat hij aanraakt, verandert in goud, mja ... De enige reden overigens waarom ik niet strooi met een 4,5*.

Wat ik er uit haal, is dat Daniel zo ver mogelijk van die plek moet zijn, zodat hij er niet mee in verband gebracht kan worden

Boze Cialo is een film vol clichés die ook in onnoemlijk veel andere films zijn gebruikt. De film handelt over een crimineel persoon die zich voor iemand anders uitgeeft en daarbij verbluffend succesvol is tot hij uiteindelijk tegen de lamp loopt. Een plotlijn die allesbehalve verrassend klinkt.

Een ander cliché is dat de hoofdpersoon in zijn nieuwe identiteit met onconventionele middelen een groep mensen met een traditioneel gedachtengoed zodanig in verwarring weet te brengen dat de groep in staat is en zich geroepen voelt de eigen conventies los te laten en de wereld met andere ogen te aanschouwen. Parallel met die ontwikkeling vindt de loutering plaats van de hoofdpersoon die zijn eigen persoonlijke crisis overwint en een nieuwe betekenisvolle roeping vindt.

Dat zijn nogal wat clichés. De film weet echter aan al die clichés een geheel eigen draai te geven die het cliché minder cliché maakt. Aan de kijker wordt geen gemakzucht geserveerd. Uiteraard zijn er de gebruikelijke momenten van komische verwarring, zuiverend inzicht en plaatsvervangende gêne, maar die gebeuren niet suikerzoet en met vioolmuziek. Die gebeuren met rauwe heftigheid en met uitputtend geworstel en gaan gepaard met authentieke spannende emotie. De film laat de kijker niet heerlijk dobberen op een rozig feelgood bedje, maar serveert een harde en kille realistische visie, die hem dwingt zijn verwachtingspatroon voortdurend bij te stellen.

Hoofdpersonage Daniel die zich als priester voordoet is geen plat feelgood individu. Hij is niet simpelweg een goed mens die in zijn verleden wat pech heeft gehad. Hij is eigenlijk helemaal geen goed mens. Hij heeft wel degelijk een duistere kant die op pijnlijk confronterende wijze steeds de kop op steekt. De film hanteert derhalve niet de kitsch van de suikerzoete feelgood, waarin alles weer goed komt. Dat zou niet passen.

De film heeft daarvoor een te realistische setting en houdt zich met een te zware existentiële vraag bezig. Die vraag luidt: in hoeverre ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen handelen en in hoeverre zijn omgevingsfactoren daar van invloed op? Zo is het verhaal over een crimineel die zich voordoet als priester ook het verhaal van een man die zich niet neerlegt bij een voorbestemde en uitzichtloze toekomst.

Een aardige zijlijn in de film speelt zich op het religieuze vlak af. De film lijkt zich kritisch op te stellen tegen ingeslapen predikers die het contact met hun kudde hebben verloren. Daniel vindt met zijn lekenpreken en zijn non-confessionele houding veel weerklank bij de dorpse gemeenschap. Hij verschuilt zich niet achter rituelen en conventies maar richt zich direct tot de mensen. Hij preekt vanuit een oprecht gevoel dat voortkomt uit eigen ervaring. Hij weet hoe het is om uitgestoten te zijn. Om ongelukkig te zijn en niet gehoord te worden. Hij heeft zelf de troosteloosheid, de bitterheid en de vreugde van het leven ondervonden.

Boze Cialo is een film over de zoektocht naar betekenis. Een film over twijfel en verlangen. Over innerlijke en uiterlijke strijd. Over vallen en opstaan. De film overtuigt. Het verhaal heeft een clichématige basis maar een realistische uitvoering. Bovendien speelt hoofdrolspeler Bartosz Bielena een fantastische rol. Hij speelt een man die steeds een tikkeltje raadselachtig blijft. Een onvoorspelbare man die het ene moment alles in het werk stelt om hulp te bieden maar die het volgende moment zijn duistere kant laat spreken.

Daniel is een intrigerend personage en Boze Cialo een intrigerende film.

Meesterwerkje.

In bijna elke scène zit wel een gelaagdheid met een boodschap of dubbele bodem.

Geweld, eenzaamheid, groepsdruk, groepswaanzin, criminaliteit, zondebok, jongeren en sex, verliefdheid, liefde, het (christelijk) geloof, ongeloof, bijgeloof, verdoven, drugs en drank, het oordelen vanuit de ego vs het spreken en handelen vanuit godskoninkrijk (je hart), het wel of niet kunnen vergeven en een portie kei en kei harde rauwe karma overgoten met een partij ogenschijnlijke oneerlijkheid (want oneerlijkheid is slechts een ego ding).

Allemaal verpakt in een verhaal wat traag verteld wordt maar mij geen seconde verveelde.

Wat een film. (Wat een kop!)

Gish schreef:
Zijn er meer gebruikers die het einde excentriek, vreemd en wat abrupt vonden ?

Ik las het als een soort aan het kruis hangen door de zonden van het dorp op zich te nemen. Wanneer hij lijkt het gevecht te verliezen, 'staat hij wederop' en breekt hij vrij uit de gevangenis.

Hoofdrolspeler Bartosz Bielenia is de blikvanger als de delinkwent-priester in deze film die ons een merkwaardig verhaal brengt naar waar gebeuren.

De eerste stappen als priester zijn wel grappig en de kijker is direct al bezig met de vraag hoe de neofiet verder zijn plan zal trekken en of hij zal in moeilijker omstandigheden nog geloofwaardig overkomen.

Merkwaardig dat hij het verder schopt dan alleen maar zich uit de slag te trekken tot...

Genietbare film naar een heel bijzonder verhaal.